Jestem kowalem z pokolenia na pokolenie. Od jedenastu lat prowadzę prywatne muzeum kowalstwa. Pomysł na jego założenie pojawił się w 2000 r., gdy mój syn, Robert (9 pokolenie kowali), zaczął się uczyć w warsztacie. To on mnie do tego namówił i to jego zasługa. Nasze muzeum to hołd dla moich przodków. Znajduje się tu ponad setka eksponatów. Najstarszy z nich pochodzi z 1702 roku. To największe muzeum kowalstwa w Polsce! Odwiedzają nas uczniowie, górnicy, rowerzyści, władze gminy. Byli nawet Amerykanie, Walijczycy, Francuzi, czy Niemcy. Dziś niestety jest to zawód ginący. Jak to się zaczęło? Kilka wieków wcześniej młody kowal spod Krakowa, Janek Socha, idąc z wojskami polskimi na odsiecz wiedeńską, odwiedził Bieńkowice (dawniej Austria), gdzie zakochał się w miejscowej dziewczynie. Gdy wrócił z wojennej wyprawy, poślubił swą wybrankę, osiedlając się w Bieńkowicach i budując drewnianą kuźnię. Teraz kowalstwem żyje cała rodzina.